ΔΙΑΝΟΗΤΙΚΗ ΑΝΑΠΗΡΙΑ

Διανοητικά ανάπηρε λαέ, ελληνικέ,
είθε σε κάποια φωτεινή αναλαμπή σου-αν θα 'χεις-
να δεις κι ο ίδιος καθαρά πόσο αστείο φαντάζει
να θες να φαίνεσ' έξυπνος ενώ είσαι χαζός.

Υμνολογείς τους άτιμους κι αλήτες υπουργούς
και δουλικά υπηρετείς το κάθε τους καπρίτσιο
κι όσες σου δίνουνε κλωτσιές εσύ τις κάνεις χάδια
τα σιχαμένα τους μ' αυτά σκεπάζοντας κορμιά.

Δημοκρατία και λεφτεριά ότι σου δώσαν λεν
και στην αναπηρία σου όλος εσύ χωμένος
νομίζεις πως ελεύθερος και δημοκράτης είσαι
ενώ αυτοί το δούλο σου το αίμα σου ρουφάν.

Φιέστες σου ρίχνουν και γιορτές και τις αρπάζεις συ
και με το λίγο σου μυαλό πας και γλεντάς με κείνες'
μα η γιορτή η πραγματική στην τσέπη εκείνων είναι-
και χρήμα λέγεται-και συ την έχεις βάλει εκεί.

Διανοητικά ανάπηρε λαέ, ελληνικέ,
μοναδική σαχλή φυλή στης γης τη φλούδα πάνω
μείνε στην αυταπάτη σου και στην μικρόνοιά σου'
χρειάζεσαι-είσαι ο φαιδρός παλιάτσος των λαών.

...Μα να σ' αφήσω-πήγαινε-ο σοβαροφανής
ο  Σαμαράς, περίφροντις, μία δεκάρα βγάζει
και στην πετάει. Σήκωσ' την, το χέρι φίλησέ του
και την αναπηρία σου συντήρησε μ' αυτήν.

Ο ΚΑΛΟΣ ΛΑΟΣ


"Τι καλό παιδί που είναι αυτό!..
Δώσε μου το τόπι σου μωρό μου.."
Και το καλό παιδί το τόπι του δίνει.

Και οι πολιτικοί έτσι:
"Τι καλός λαός που είναι αυτός!
Δώσε μου λαέ μου τα λεφτά σου..."
Κ ι ο μωρός λαός το χρήμα του δίνει.

Ούτε κλάματα, ούτε γκρίνιες ούτε νάζια'
το χεράκι του απλώνει
κι έτσι απλά
όλα τα δίνει
στους αφέντες του.