ΧΊΤΛΕΡ ΚΑΙ ΒΕΝΙΖΈΛΟΣ:
ΒΙΟΙ ΠΑΝΑΘΛΙΟΙ
Εγώ αυτόν τον Χίτλερ κουτόν τον θεωρώ
που σοβαρά επήρε τα εγκλήματα σωρό
κι ο ίδιος που είχε κάνει κι όλοι του οι στρατηγοί-
τόσα που αίμα όλη εβάφτηκε η γη.
Αν ζούσε ανάμεσό μας, όσων κι αν ήτο ετών,
μια μέρα που ενώπιον θα ομίλει ηγετών,
τρανό ένα συγνώμη θα έλεγε ευθαρσώς
κι ευθύς θα εγινόταν ως άζαξ καθαρός.
Πού είσαι καημένε Χίτλερ-πού είσαι να σωθείς-
πού είσαι του Βενιζέλου να γίνεις μαθητής
που ενώ την κοινωνία χάμου τήνε πατάει
δίχως ντροπή καμία, συγνώμη της ζητάει…
---
ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΌΣ ΒΕΝΙΖΈΛΟΣ
Τη μηχανή του έβαλε μπροστά
και για εκλογές ολοταχώς τραβάει.
Τα κόλπα του αρχίζει τα γνωστά
φρένο και γκάζι λύνει και πατάει…
Κι ενώ το δόλιο λαό έχει στραγγίξει
την ψήφο του ζητάει να του ρίξει.
Κι ενώ έχει φέρει την καταστροφή
ζητάει να τον πάνε στην κορφή.
«Αλήθειες πρέπει», λέει, «να πούμε»
που ‘ναι τες όμως; γιατί δεν τις λέει;
για όσα μόνο «θα» κάνει ακούμε
ενώ στην ανεργία ρέβουν οι νέοι.
Να ’ταν ο έλληνας άγγλος ή γάλος,
απ’ το πόδι γερά να σ’ αρπάξει
κι ως παρλάρεις καθώς παπαγάλος
σαν σκουπίδι του να σε πετάξει…
Μα ειν’ έλληνας -βλάκας ζητιάνος-
δε ζει αλλά ειν’ πεθαμένος
και ό,τι του λες τ’ ακούει σαν χάνος
λες κι είναι στη χώρα του ξένος.
-----------
ΣΥΓΚΥΒΈΡΝΗΣΗ
Συγκυβέρνηση λοιπόν!
Δύο σ’ ένα! Λογικόν,
ο σκοπός αφού κοινός:
να λεηλατηθεί ο λαός.
Συγκυβέρνηση: οι πολίτες
την κυβέρνηση όταν βρίζουν
υπουργό να μη διαλέγουν-
να μη κόμμα ξεχωρίζουν.
Συγκυβέρνηση: να βλάφτουν
την Ελλάδα και οι δυο
και οι δυο μαζί το κράτος
να το κάνουν ρημαδιό.
Να μη ρίχνουν μεταξύ τους
ένας τ’ άλλου φταίξιμο
και κοινό να είναι κι ίδιο
το λαμογιοκλέψιμο.
Και σε τσέπη ίδια να μπαίνουν
πλέον όλα τα κλεμμένα
και σωστά να τα μοιράζουν
τσακωμό δίχως κανένα.
Να ’ταν κι ο Καρατζαφέρης
και να κάνανε τριάδα,
τρεις θα ήταν οι φασίστες
που ρημάζουν την Ελλάδα.
-----
ΤΟ ΚΑΤΌΡΘΩΜΑ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΆΚΗ
Η Φιτς μας αναβάθμισε.
Χαρά ο Βενιζέλος!
που η πολιτική του
όλη καταδική του
αίσιο είχε τέλος!..
Και είπε ο Γιωργάκης μας:
Θα είχε αναβαθμίσει
τη χώρα μας κανένας
αν δεν την είχε ο ΈΝΑΣ-
ΕΓΏ!-υποβαθμίσει;
---
Ό,ΤΙ ΈΓΙΝΕ ΈΓΙΝΕ
Εγώ που ζούσα πάντοτε
σα να ’μουνα σε Κρίση
στην απορία μου: «ΓΙΑΤΙ;»
η Κρίση έχει απαντήσει.
Πάντοτε καταλάβαινα
ή ένοιωθα κατά βάθος
πως το πολύ το ξάνοιγμα
ήτανε κάπως λάθος.
Γιατί κανείς στον κόσμο αυτό
δωρεάν κάτι δε δίνει
κι ότι όσα του εδόθηκαν
η λήθη δεν τα σβήνει.
Κι αυτός που του τα έδωσε
τριπλά θα τα ζητήσει
όταν θελήσει-όποτε
αυτός αποφασίσει.
Έτσι κι η Ευρώπη ζήτησε
τριπλά όσα μας έδινε
που αλόγιστα ο έλληνας
έτρωγε, γλένταγε, έπινε…
ΒΕΝΙΖΕΛΙΚΈΣ ΕΚΛΟΓΈΣ ΓΙΑ ΑΡΧΗΓΊΑ ΤΟΥ ΚΌΜΜΑΤΟΣ
Λοιπόν ο υποψήφιος ένας.
Κι όμως θα γίνουν εκλογές!
Όμως γιατί αφού όσοι πάνε
δε θα διαλέξουν όχι ή γιες,
δε θα διαλέξουν άλφα ή βήτα
ούτε το κόσκινο ή τη σίτα;
Αφού δεν έχουν να διαλέξουν
πάνε κουμπάρες για να παίξουν;
Κι ο Βενιζέλος τι θα πει
όταν-τρομάρα του-«εκλεγεί»;
Του Παπαδόπουλου το χάλι
οι παλαιοί θα δούνε πάλι;
Γιατί χωρίς ψηφοφορία
δεν τόνε κάνουν αρχηγό
και να τελειώνει η ιστορία
(και να μην έγραφα κι εγώ;)
Αλλά ΠΑΣΟΚ αυτό το λένε
αξίες ερήμαξε πολλές
(γι αυτές ακόμα όλοι κλαίνε)-
θ’ άφηνε ορθές τις εκλογές;
Ο ΑΝΤΩΝΑΚΗΣ ΟΝΟΜΑ
ΚΑΙ Ο ΚΩΣΤΑΚΗΣ ΧΑΡΗ
Η μαμά ο Καραμανλής
το παιδί ο Σαμαράκος.
Αν αυτή βάλει φωνή
το παιδί γίνεται ράκος.
Και αν κάποτε ζημιά
το παιδί κάνει καμιά
ο Καραμανλής που ξέρει
παρευθύς το συνεφέρει.
Κι ο Αντώνης εκτιμών
τη δοτή την αρχηγία
προχωρεί μετά τιμών
κατά την πρωθυπουργία.
Μα καλό είναι παιδάκι
και πριν κάνει κάτι τι
ρότα παίρνει απ’ τον Κωστάκη
μη στο δρόμο και χαθεί.
«Να διαγράψω μανουλίτσα
τους αντάρτες βουλευτές;»
«Να ψηφίσω το Μνημόνιο;»
«Στον Τρισέ να λέω γες;»
«Μου επιτρέπεις να μιλήσω
στη Βουλή για την Παιδεία;»
«Με το ΦΑΠ να συμφωνήσω;»
«Ν’ αρνηθώ την απεργία;»
«Και παρακαλώ ειπέ μου
τη φωνή μου να υψώσω
(δεν το έκανα ποτέ μου)
αν καμιά φορά θυμώσω;»
Τι καλά που κουμαντάρει
τη Νου Δου ο Σαμαράς
με οδηγίες που ’χει πάρει
απ’ τον Κώστα ο φουκαράς!..
ΚΩΣΤΆΚΗΣ ΚΑΡΑΜΑΝΛΉΣ
Καλά φυλάγεται
μες στη Ραφήνα.
Να κάθεται άστονε
στα μέρη εκείνα
κεφάλαιο να ‘χουμε
κάπου βαλμένο
μη και μας χρειαστεί
το ξορκισμένο.
Κι αν μας χρειάζονταν
πάλι τον φέρνουμε
κι από το βάρος του
όλοι θα γέρνουμε.
Κι οκταετία μια
θα φέρει νέα
με όλα της παλιάς
τα τόσα ωραία:
Τους Γκοτζαμάνηδες,
το παρακράτος,
κλέψιμο πάλι ως
να του ’βγει ο πάτος,
Δεξιών Παράδεισο,
Κου Κου Ε κυνήγι
κι η νεολαία μας
που φύγει φύγει.
Κι όταν θα φάει
και την τυλώσει
με τη βλακεία μας
εμείς την τόση
Εθνάρχη σίγουρα
ευθύς τον χρίζουμε
Και φίνο άγαλμα
τρανό του χτίζουμε-
δίπλα στο θείο του
να ’ναι κι αυτός,
να τους θαυμάζουμε
οικογενειακώς.
ΕΘΝΙΚΗ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ
Ομιλία Βενιζέλου
Τι ωραία που τους ένωσε όλους ο Βενιζέλος
ώστε να γράψει στου ΠΑΣΟΚ τη ζωή τη λέξη «τέλος»!..
Είπε, ξανάπε, ίδρωσε, και με ορμή και ζήλο
κι αποκαλώντας το λαό «αγαπητό» και «φίλο»
κλαψούρισε γιατί αυτός και η παράταξή του
έθαψε και το κόμμα του και το λαό μαζί του.
και πια ύστερα αρχίνισε σαν πάντοτε εν τω άμα
να λέει λόγια ταιριαστά και βροντερά συνάμα
σαν δάσκαλος να ήτανε που κάτω στα θρανία
βλέπει το λαό σαν μαθητές, όπου με ησυχία
προσέχουν κάθε λέξη του σαν ο Χριστός να ήταν
ή του Νέου έτους Πρόεδρος να κόβει κάποιος πίταν.
Και αφού έψαλλε πολλά στην άτυχη Ευρώπη
που άγεται και φέρεται σαν ξέφουσκο ένα τόπι,
μετά την πλήρη εγύρισε σοφίας του ομιλίαν
στην χώραν όπου εξέθρεψε την πλούσιαν του κοιλίαν,
και θεωρίας εξέβαλε το γλαφυρόν του στόμα-
που στων ελλήνων τα πτωχά τα ώτα ηχούν ακόμα-
περί του πώς θα ηδύνατο η τάλαινα η χώρα
πλούτου, ευφροσύνης και χαράς να αποκτήσει δώρα
και πώς και πάλιν ισχυρόν το κόμμα του να γίνει
ώστε και πάλι του λαού αίμα κι ιδρώ να πίνει.
Κακόμοιρε Βαγγέλη μας! Αυτά μας τα’ παν κι άλλοι
όμως στο ίδιο μένουνε οι έλληνες πάντα χάλι.
Αν θέλεις άξιος να γενείς ηγέτης της Ελλάδος
το βήμα βοός απόρριψε και λάβε το δορκάδος
όπου τρανούς τα σκέλη της διασκελισμούς απλώνουν
και που για να την πιάσουνε ως και τσιτάχ ιδρώνουν.
Κι αφού στα πράγματα ερθείς και εις την εξουσίαν
ατέλεστη εκκρεμότητα μη αμελών καμίαν
και όλα ή τα πιο πολλά προβλήματα αφού λύσεις,
τότε ξανά βγες στο λαό μπροστά για να μιλήσεις.
Και μην ειπείς πάλι πως ΘΑ-στο μέλλον κάνεις κάτι,
μα με περφάνια στη φωνή και με ματιά φλογάτη
πες στο λαό τι ΈΚΑΝΕΣ και όχι τι θα κάνεις.
και «τ’ έχεις Γιάννη;» αν σου πουν, «δεν είμαι εγώ», πες, «Γιάννης»:
και μη τους πεις συνήθως ως λεν κάποιοι: «τ’ είχα πάντα!».
Κι όχι με λόγια μα μεστή με πράξεις να ’χεις τσάντα.
Κι όταν το κράτος το θεριό θα έχεις υποτάξει
και όλα μέσα του εβρούν την που τους λείπει τάξη,
τότ’ έλα πια και μίλα μας και μεις θα σε ακούμε
χωρίς κουβέντα ούτε μια μετάξυ μας να πούμε.
Μόνο στο τέλος της μεστής πράξεων ομιλίας
προς σε αγκάλας οι έλληνες θ’ απλώσουμε φιλίας
κι ανέτως θα τυλίγουμε την πια ισχνή σου μέση
αφού το λίπος το πολύ θα έχει τότε πέσει.
Όμως αν τότε πάλι ερθείς με ΘΑ να μας μιλήσεις
με μούντζες, λεμονόκουπες και γιαούρτια θα γεμίσεις.
Και αν γλιτώσεις από μας και από την οργή μας
θ’ ανοίξει να σε καταπιεί η εκδικήτρα η γη μας.
Από τη μια μεριά το παπαδαριό, οι πολιτικοί, οι καναλάρχες, οι εργοστασιάρχες, οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές, οι κάθε φύσεως και επαγγέλματος «μεγαλο…» και όλοι οι πλούσιοι, για να κρατήσουν τα κεκτημένα τους (το χρήμα), ομνύουν στον πατριωτισμό, λυσσάνε υπέρ της ομοψυχίας των ελλήνων σαν απαραίτητης προϋπόθεσης για την έξοδο από την κρίση, επικαλούνται το Θεό, ξαναγυρίζουν στο αρχαιοελληνικό «κλέος», προπαγανδίζουν την ισότητα όλων μπροστά στον κίνδυνο.
Στην άλλη μεριά οι έλληνες με το καθαρό βλέμμα που ξέρουν ότι όλα αυτά είναι κουραφέξαλα και ότι τα σπουδαία πράγματα είναι η δίκαια κατανομή του πλούτου και η Παιδεία. Τα δύο αυτά ξέρουν πως είναι υπεραρκετά για να βγούμε από την κρίση μέσα σε μια νύχτα.
Στη μέση οι κακομοίρηδες φοβισμένοι από τις απειλές των της πρώτης κατηγορίας.
Μόνον αν ξεδοντιαστεί η πρώτη μεριά, και η κρίση θα περάσει, και ο ελληνικός λαός θα μεγαλουργήσει όπως ποτέ μέχρι σήμερα.
Μα ποιος θα την ξεδοντιάσει; Μια επανάσταση.
Ποιος θα κάνει την επανάσταση; Κανείς
Γιατί;
Γιατί με όλα τα παραπάνω όντας μολυσμένες οι μήτρες και τα αίματα των ελληνίδων, καμία δεν μπορεί να γεννήσει τον Ηγέτη.
Γι αυτό και η Ελλάδα είναι χαμένη υπόθεση.
ΜΕΓΆΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΉ
ΤΑ ΕΓΚΏΜΙΑ
ΣΤΆΣΙΣ ΠΡΏΤΗ
ΉΧΟΣ ΠΛΆΓΙΟΣ ΠΡΏΤΟΣ
(απόσπασμα)
Η ζωή εν τάφω κατετέθης Ελλάς
κι ευρωπαίων στρατιές κατατρόμαξες
να σε βλέπουν προς τα κάτω να τραβάς.
Πώς ζωή γεμάτη σα σκυλί έχεις πάει;
Το σαθρό εσύ το κράτος σου καταλείς
και νεκρή ’σαι πιο πολύ κι απ’ τους νεκρούς.
Η χλιδάτη ζωούλα που εζούσες πάει πια.
Και τιμάμε την ταφή και τα πάθη σου
κι ας χαντάκωσες με ολ’ αυτά κι εμάς.
Συ που λεν τα φώτα είχες δώσει στη γη
Δε σε φέγγει ούτε καντήλι τώρα μικρό:
σ’ έχει φάει ως κι ο Διογένης στη στροφή!
Αχ βασίλισσά μας-αχ Ελλάδα μου εσύ
τι ’θελες στον μαύρο Κάτω Κόσμο να πας
αφού σκότος και στον Πάνω είχες βαθύ;
Η ζωή εν τάφω κατετέθης Ελλάς
και που σ’ είδε ως κι η Κόλαση εσκιάχτηκε
μην αντίπραξη της κάνεις και χαθεί.
Μετά των κακούργων ως κακούργος Ελλάς
δίκιο έδωσες σε όσους ελέγανε
το Μνημόνιο πως στον τάφο θα σε πάει.
Ω! Ελλάς γλυκιά μας και σωτήριο μας φως,
πώς σε τάφο σκοτεινό σε μαντρώσανε;
Και πώς άντεξες ξεφτίλα τέτοια μια;
Θαύμα έχει γίνει! Νέο είναι αυτό!
Όποια μου ’δινε ζωή πάει: τα τέζαρε
και την θάψαν Βενιζέλος και ΠΑΣΟΚ!
Και, Ελλάδα, εθάφτης! Κι από κει όμως συ
το παλιό σου το ζακόνι δεν ξέχασες
Πίκρα πάλι και φαρμάκι μας κερνάς.
Συ του Χίτλερ που είχες μοναχή αντισταθεί
απ’ της Μέρκελ μία μπλόφα εχάθηκες-
συ! η μόνιμη του πόκερ λειτουργός!
Παπανδρέου ηλίθιος και χαζός Σαμαράς
στις αγκάλες του Θανάτου σε ρίξανε
και θρηνεί χωρίς πατρίδα η Διαφθορά.
Και Υγεία, Παιδεία, και ΕΟΤ και ΟΤΕ
πώς θα μείνουνε χωρίς να ’σαι δίπλα τους
για να κλέβουνε αντάμα το λαό;
Η Βουλή σε κλαίει. Δάκρια χύνει καυτά.
Θα ληστεύει τώρα πώς τους πολίτες σου
που κανείς δεν έχει πια στην τσέπη ευρώ;
Ω! Ελλάς και Λόγε! Η χαρά η εμή!
Πώς θ’ αντέξω που σε θάψαν για πάντοτε
συ που τρεις χιλιάδες χρόνια είχες ζωή;
Ούτε για κεράκι δεν κρατάω ευρώ
για να άναβα κανένα στον τάφο σου
που σε βάλανε Λαγκράντ και Μερκοζί.
Γεια σου Ελλαδίτσα που στον Άδη είσαι πια.
και να μην αναστηθείς γιατί σούμπιτη
ο λαός σου θα σε στείλει πάλι εκεί.
-----
ΑΝ Ο ΜΠΕΓΛΊΤΗΣ…
Αν ο Μπεγλίτης ήξερε
το αίμα να διαβάζει
δε θα 'κανε Εκπρόσωπος
βλακείες ν' αραδιάζει..
ΑΥΤΟΚΤΟΝΊΑ
ΣΤΟ ΣΎΝΤΑΓΜΑ
Θα Τον ήθελα Πατέρα.
Θα Τον ήθελα Υγιό.
Αλλ’ Αυτός είν’ ο Αφέτης
στο Μεγάλο Στάδιο
που το Σήμα η Πιστολιά του
του Μεγάλου Αγώνα δίνει
που χιμάει σαν Τυφώνας
κι αφανίζει ως και Κείνη.
---
ΕΘΝΙΚΌΣ ΑΥΝΑΝΙΣΜΌΣ ΠΟΛΙΤΙΚΏΝ
ΚΑΤΆ ΤΗΝ ΠΑΡΈΛΑΣΙΝ
ΤΗΣ 25 ΜΆΡΤΗ 2012
ΕΝ ΑΘΉΝΑΙΣ (!)
Μόνοι τους παν στην εκκλησά
μόνοι τους προσκυνάνε
μόνοι τους στην παρέλαση
τα τμήματα κοιτάνε.
Αποκλεισμένοι από παντού
με σύρματα κι αμπάρες
παρέα με χωροφύλακες
με πίλους όλο κλάρες,
ο ένας τ’ άλλου τα «πολλά»
τα «χρόνια» ψευτολένε
για τη μονάξα τους αυτή
σίγουροι πως δε φταίνε…
…Μα ο λαός είναι αλλού
και η θερμή καρδιά του
χτυπάει δίπλα στ’ αγκαλιά
όπου κρατεί παιδιά του.
…Μα η πατρίδα είναι αλλού-
και τα καλά φορώντας
παρέα κάνει στο λαό
αντάμα του γλεντώντας.
…Και το κρεβάτι της χαράς
στρωμένο είναι για κείνους
όχι που τσέπη έχουν χοντρή
και που ψυχή έχουν κτήνους,
αλλά για της πατρίδας μας
τους άξιους ερωμένους
όπου μαζί της χαίρονται
γάμους ευτυχισμένους.
Ως για τα κτήνη, ξύλινη
δούλη πατρίδα χτίζουν
και τις βρωμιές τους πάνω της
τις βδελυρές σκορπίζουν.
---
