ΑΠΌ ΤΗΝ ΟΜΙΛΊΑ ΤΟΥ ΣΑΜΑΡΆ

     ΓΙΑ ΤΑ ΔΕΚΑΟΧΤΏ ΜΈΤΡΑ

(Τα παρακάτω εντάσσονται στα «άμεσα μέτρα μετά τις εκλογές»)

«Αν τα χρήματα που έχουμε υπολογίσει έρθουν, τότε θα…»

Μα καλά, ηλίθιος είναι ο άνθρωπος;

«Προς τα τέλη αυτής της χρονιάς μπορεί να έχουμε δημιουργήσει 150.000   θέσεις εργασίας.»

Αυτός ο άνθρωπος μπορεί να γίνει πρωθυπουργός;

«Αποφασίστηκε να βγουν τα ευρωομόλογα. Πότε δεν ξέρουμε. Αν όμως γίνει αυτό, θα προσθέσουν πολύ περισσότερες θέσεις εργασίας.»

Είναι αρχηγός κόμματος ο άνθρωπος αυτός;

«Θα αναζητήσω ξένες επενδύσεις παντού…»

Είναι μυαλό άλλο από μικρού παιδιού αυτό;

«Πώς θα βγούμε από το τέλμα; Με δύο πολιτικές που πρέπει αμέσως να εφαρμόσουμε!..»

Φαιά ουσία πού;..

«Το δεύτερο έτος ανεργίας μπορεί να χρηματοδοτηθεί από το…»

Αλλά μπορεί και όχι…Θεέ μου…

«Γι αυτά θα δώσω την μεγάλη προσωπική μου μάχη στην Ευρώπη…»

Και αν δεν την κερδίσει;…Δος του φώτιση Θεέ μου…

«Μόλις σταθεροποιηθεί η εξέλιξη των εσόδων, το αφορολόγητο θα πάει στις 8.000 ευρώ…»

Και αν η σταθεροποίηση γίνει σε δεκαπέντε χρόνια; Κλείστου το στόμα Θεέ μου…

«Σταδιακά μείωση των φορολογικών συντελεστών…»

Ούτε να κοροϊδέψει δεν καταφέρνει ο άνθρωπος!..

«Επίσπευση ανακήρυξης ΑΟΖ(!)»

Δηλαδή όχι σε πενήντα χρόνια που  (πού τι;;;!!!), αλλά νωρίτερα!!!

Θου Κύριε…

ΑΥΤΟΚΤΟΝΊΕΣ ΛΌΓΩ ΚΡΊΣΗΣ

Δεν περιμέναμε οι νεκροί να μας πονάνε

πιότερο από τους ζωντανούς

θαρούσαμε αγέρας είναι-πνοές και πάνε

έτσι αλαφρές, στους ουρανούς.

Μα κείνες μπαίνουν στις μικρές ζωές μας

και λες με τρόπο μαγικό

με τις λυγρές συμπλέουν αναπνοές μας

κι αλώνουν κάθε μας δικό.

Και είμαστε μαζί τους πια δεμένοι

και τρώει κι εμάς η αδικιά

κι ίδια η ζήση μας αναγκεμένη

και αξεπέραστη η δυστυχιά.

Κι ας καρτερούμε να ’ρθει κάποια ώρα

που δε θα ζέχνει συφορά,

μα η κάθε που ’ρχεται, θανάτου δώρα

σέρνει στα μαύρα της φτερά.

ΤΑΙΡΙΆΣΜΑΤΑ

Τα ονόματα ως γνωστόν

όλων των πολιτικών

είναι όλα ένα κι ένα

ξοφλημένα και καμένα.          

Από ονόματα καμένα

άμα έπαιρνα κανένα

μήπως νέο κατι φτιάξω

και την τύχη μας αλλάξω;

Ίσως. Δυο λοιπόν αρπάω

και στο σπίτι μου τα πάω

κόλλα και ψαλίδι  παίρνω

κα ζεστά πάνω τους γέρνω.

Βενιζέλου-Σαμαρά

τα ονόματα ειν’ αυτά

μα κι αφού άλλους δεν έχω

τα παλέβω όσο αντέχω,

μη και κάποια μου ιδέα

τα ταιριάξει έτσι ωραία

που η χώρα, έστω μ’ αυτούς,

σε  καιρούς μας πάει καλούς.

Όμως μάταια προσπαθώ

στο κακό ν’ αντιταχτώ-

γιατί να! μου βγαίνει τέλος

Βενιράς και Σαμαζέλος…

         

 ΛΑΓΚΆΡΝΤ ΚΑΙ ΈΛΛΗΝΑΣ

Τι περηφάνια ειν’ αυτή ‘Ελληνα που σε δέρνει-

που σ’ αξιοπρέπειας τ’ άβατα και τα ιερά σε φέρνει!

Και πόσο πίσω αφήνεις συ στρατιές λαών που τρέχουν

στον ίδιο αγώνισμα με σε, μα δίχως και ν’ αντέχουν…

Φοροφυγάδα η Λαγκράντ τόλμησε να σε πει.

Εσένα! Όπου προτιμάς η ζωή σου να κοπεί

παρά φόρο απλήρωτο ν’ αφήσεις! Τι κακία

στα λόγια της όπου αυτή έδειξε η κυρία!

Αλλά και ζήλεια προφανώς ,γιατί ο λαός εκείνης

ανέχεται η πατρίδα του να τελευτά εκ πείνης

παρά αυτός τους φόρους του να δώσει που χρωστάει

για να μπορέσει και αυτή η τάλαινα να φάει…

Μα σύ το φοροδοτικό κράτα ψηλά κεφάλι

και, έλληνα, πες της της Λαγκάρντ πως σου χρωστάει  και πάλι-

γιατί ενώ τέτοιες ψευτιές για σένα έχει ξεράσει,

μα δεν την έχεις, έλληνα, ακόμα εσύ σχολάσει…

Ο ΛΑΌΣ ΣΤΟΝ ΜΠΕΓΛΊΤΗ

Ρε Μπεγλίτη αν καθόσουν

λυπημένος στη γωνιά

για όση έχεις στην Ελλάδα

κάνει …ανήκεστη ζημιά,

τότε θα ‘ λεγα ορισμένως :

«α! υποφέρει ο καημένος

κι έχει πλήρως μετανιώσει

το λαό που ’χει προδώσει.»

Και θα σ’ έπαιρνα απ’ το χέρι

και θα σ’ έκανα υποψήφιο

βουλευτή γιζα να σε βγάλω

μ’ αριθμό ένα εξαψήφιο.

Αλλά τώρα που σε βλέπω

ψήφους να ζητάς και πάλι

«για να βγάλεις την Ελλάδα

απ’ το τόσο που ’χει χάλι»

λες και άλλος στην κατάντια

τούτη δω την έχει φέρει

κι όχι εσύ μ’ εν’ άθλιο κόμμα

βοηθό σου κι άξιο ταίρι,

τότε όχι βουλευτή μου

υπουργό δε θα σε χρίσω

μα στ’ αζήτητά μου μέσα

να πλανιέσαι θα σ’ αφήσω.

ΨΉΦΟΙ…

Όλοι του αν δεν ήταν αγιογδύτες

θα ψήφιζα αναμφίβολα ΠΑΣΟΚ

κι η Νέα Δημοκρατία ας μου ’χει δώσει-

για να μ’ εξαγοράσει-ένα μπρελόκ.

Φασίστας κι αν δεν ήταν ο Καμένος

δε θα τον ψήφιζα και πάλι… μα μπορεί…

τώρα όμως που τον Κουίκ έχει μαζί του

ως τη Δευτέρα Παρουσία θα καρτερεί…

Ως για τη Νέα σας Δημοκρατία

που πριν να ιδρυθεί κιόλας μας γδύνει

ποτέ δε θα ’βλεπε ψήφο από μένα

η χώρα μπούρμπερη και στάχτη ας γίνει.

ΔΗΜΑΡ; Μπορεί. Μα τώρα που εκείνη

τον Παπαδόπουλο έχει εκπρόσωπό της,

μολύνει φασισμό κι όλο το κόμμα

κι όσους δεχτούνε τον ανασασμό της.

Ο ΣΎΡΙΖΑ από τους μεγάλους μένει.

Μ’ αυτός θα φέρει ευρωκουμουνισμό

ήτοι Μπερλινγκουέρ και προδοσία,

Γράμσι και Πουλαντζάδων τον εσμό.

Αν ήταν το Κου Κου Ε να κυβερνήσει

τότε θα κάθομουν να το σκεφτώ.

Μα όπως το πράγμα έχει καταντήσει

η κάλπη από με θα δει λευκό.