(όπου ο Μήτρος πάλι απορεί
Κι ο Γιάννος τον φωτίζει όσο μπορεί)
-Ρε Μήτρο, ‘συ είσαι που χτυπάς; Τι θέλεις τέτοια ώρα;
-Γιάννο μου είμαι άγρυπνος μερόνυχτα δυο τώρα…
-Γιατί ρε Μήτρο; Τι έπαθες;
- Γιάννο μου να χαρείς
να με βοηθήσεις μόνο εσύ Γιαννάκο το μπορείς.
Να σου μιλήσω Γιάννο μου θέλω και να ειπώ
όσα μου καίνε το μυαλό σε φίλο έναν καλό
ώστε ο λαφιασμένος μου ο νους να ησυχάσει.
Λυπήσου το κεφάλι μου Γιάννο που πάει να σπάσει
και λίγη από την πολύτιμη ώρα σε μένα αφιέρωσε-
την ταραγμένη μου ψυχή Γιάννο μου εσύ ηρέμησε!..
-Τ’ είναι που τόσο πια πολύ σ’ έχει αναστατώσει;
Πού τάχα η στενοχώρια σου οφείλεται η τόση;
Λοιπόν σταμάτα να μιλάς αόριστα κι αρχίνα
να λες τα όσα σ’ ενοχλούν-πρόσεξε: μόνο εκείνα!
-Ναι Γιάννο μου, κι ευχαριστώ που με καταλαβαίνεις
και στην καρδιά του θέματος γρήγορα τόσο μπαίνεις,
γιατί αν δεν ήσουν έξυπνος όσο αυτό σε δείχνει…
-Μήτρο το χέρι μου αυτό και φάπες ξέρεις ρίχνει-
λοιπόν σταμάτα όσα λες και μπες στο θέμα τάχιστα!..
-Ναι Γιάννο μου, τα λόγια μου βάζω στην άκρη τ’ άχρηστα
κι ό,τι με καίει θα σου πω, αν και νομίζω…
- ΑΡΧΊΝΑ!
-Γιάννο μου, όσα γίνονται εσχάτως στην Αθήνα
να καταλάβω δεν μπορώ. Πες μου, ο Τσίπρας θέλει
να μείνουμε ή να φύγουμε απ’ το ευρώ εντέλει;
-Να φύγουμε! Άλλο!
- Γιάννο μου δε θέλω έτσι κοφτά
να μου απαντάς σε θέματα όπως αυτά καυτά.
Με λίγη σάλτσα το λοιπόν τα λόγια σου περίχυνε
και δείξε κατανόηση στο άγχος μου Γιάννο λίγηνε…
-Καλά. Λοιπόν με έπεισες πως χρειάζεσαι βοήθεια
και για τη χώρα πως καημό κρατείς μέσα στα στήθια
κι ότι αυτόν σου τον καημό, τον έστω και βλακώδη,
να τον μετριάσω πρέπει εγώ. Γιατί και σ’ ένα βόδι
αν εν’ αγκάθι έχει μπει στο χοντρουλό του σώμα,
κι ας είναι ζώ’, πρέπει κι αυτό να βοηθηθεί ακόμα.
-Γιαννάκο μου σε αγαπώ και βόδι ας με λες
και ας με λούζεις με βρισιές κι άλλες εσύ πολλές.
-Ρε Μήτρο ξέρεις πως κι εγώ πολύ σε αγαπώ
κι ας λέω πολλά επίθετα σε σένα εναλλάξ-
ας πούμε εκτός ότι κουτός είσαι μαζί και βλαξ-
μα κι ας το ξέρεις Μήτρο μου και πάλι θα στο πώ,
είσαι ο πιο καλλίτερος στον κόσμο που έχω φίλος.
-Γιαννάκο μου ο τόσος μου για το μυαλό σου ζήλος
δε θα λιγέψει όπως κι αν να με ειπείς γυρέψεις.
Γιάννο μου είμαι ζηλωτής της λαμπερής σου σκέψης.
Γι αυτό και πριν Γιαννάκο μου το χέρι σου σηκώσεις
και κάποια όπως συνηθάς καταχεριά μου δώσεις,
τ’ άλλα παραμερίζω
και να ρωτώ αρχίζω.
Πες μου Γιαννάκο μου γιατί η Ελλάδα υποφέρει;
-Γιατί η Νου Δου και το Πασόκ μακρύ απλώσαν χέρι
και κλέβανε ανελέητα του κράτους τα λεφτά
κι ενώ τα άλλα κόμματα τα βλέπανε αυτά
ποτέ δε βγάλαν τσιμουδιά. Γι αυτό και κείνοι λέω
το ίδιο φταιν. Και θα σου πω και άλλο ένα νέο:
Δεν κλέβαν Μήτρο μόνο αυτοί αλλά και οι δικοί τους-
φίλοι, γνωστοί, πολιτευτές, λεφτάδες, συγγενείς τους.
-Κι από την κρίση Γιάννο μου όπου μας έχει βρεί
πες μου-η Ελλάδα πώς μπορεί Γιαννάκο μου να βγει;
-Ξέχνα το αυτό Μητρούση μου. Αυτό δεν το μπορεί.
Και μη τόσο το μάτι σου έκπληκτο με θωρεί.
-Και ώσπου να πεθάνουμε φτωχοί θα ’μαστε Γιάννο;
Ώστε θα είμαστε φτωχοί σε όλη τη ζωή μας;
-Μήτρο γι αυτό στη φτώχεια σου αρκίζομαι επάνω.
-Μα Γιάννο μου ο Βαγγέλης μας λέει πως θα μας σώσει.
-Αυτός που δεν κατάφερε να μη μας χαντακώσει;
-Τότε μπορεί ο Σαμαράς να μας πλουτήνει πάλι;
-Ο Σαμαράς; Το κόμμα του που τόσο έχει χάλι
να συμμαζέψει δεν μπορεί. Μα κι αν το συμμαζέψει
…………………………………………………………………………………..
…………………………………………………………………………………..
(μετά το «εγέρθητω»)
Η Ένωση Ελλήνων Δημοσιογράφων εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση:
«Πληροφορούμε τον κύριο Μιχαλολιάκο ότι οι έλληνες δημοσιογράφοι δεν υπακούνε σε χιτλερικές διαταγές. Οι έλληνες δημοσιογράφοι είναι ελεύθεροι. Έχουν δικούς τους, δημοκρατικούς κανόνες στους οποίους ενσυνείδητα υπακούουν χωρίς να υπάρχει ανάγκη να τους το υπενθυμίζει κανείς.
Ο σεβασμός μας στους πολιτικούς αρχηγούς είναι αυτονόητος και δεν είναι ανάγκη να τον δείξουμε σε αυτούς με το να σηκωνόμαστε όταν μπαίνουν στην αίθουσα. Ξέρουμε για παράδειγμα ότι δεν πρέπει να τους κάνουμε ενοχλητικές ερωτήσεις. Ότι πρέπει να καλύπτουμε τις κλεψιές τους. Ότι πρέπει να στηρίζουμε τις παλιανθρωπιές τους με σχόλια που τις δικαιολογούν. Ότι δεν πρέπει να μιλάμε για σκάνδαλα ακόμα και όταν αυτά βρωμάνε από μακριά. Ότι σε κάθε διένεξη μεταξύ τους εμείς πρέπει να στηρίζουμε εκείνους τους πολιτικούς που μας ταϊζουν γιατί αλλιώς δεν έχει χρήμα και πάει κατά διαόλου η διαπλοκή, η στέρια αυτή βάση του κοινοβουλευτικού μας πολιτεύματος. Δεν θα εγειρόμαστε λοιπόν κύριε Μιχαλολιάκο όταν μπαίνετε μέσα στην αίθουσα που βρισκόμαστε. Γιατί έχουμε αξιοπρέπεια εμείς κύριε Μιχαλολιάκο!»
(όταν Σαμαράς Φώφη και Αβραμόπουλος
άλλαξαν σε μια μέρα και-θάμα!-
γίνανε αντιμνημονιακοί!)
Θαύμα! Χριστέ μου εσύ Γλυκέ!
Θεέ μου! Παναγιά μου!
Άγιοι μου εσείς! Τι θάμα αυτό
που φέρατε μπροστά μου!
Ο Σαμαράς φωτίστηκε
και με τον Τσίπρα αντάμα
ενάντια στο Μνημόνιο
έχει μιλήσει! Θάμα!
Και όπως γράφω τώρα εδώ
τη Φώφη βλέπω εμπρός μου-
αντιμνημονιακή κι αυτή
να γίνεται! Ω! Δος μου
δύναμη Θεέ μου πάνσοφε
για να μπορώ ν’ αντέξω
την αλλαγή που σ’ άπιστους
έδωσες μία κι έξω…
(προεκλογικές αλλαγές)
Τα πασοκικά και νεοδημοκρατικά καθίκια δεν μπορούν να αντέξουν ότι ο λαός δεν τους θέλει πια και πέσανε πάνω στους τσιπραίους βουλευτές να τους φάνε. Βρωμεροί φασίστες που δεν τους φτάνει που έρεψαν τη χώρα, παρά πελιδνοί και μισοπεθαμένοι από τον τρόμο και τον πανικό της τιτάνιας αποτυχίας τους, συνασπίστηκαν και χρησιμοποιώντας όποιο βρωμερό μέσον φανταστεί κανείς (ειρωνία, προκλητικότητα, σαρκασμό, αλλά και χαμόγελα ψεύτικης ικανοποίησης όταν φέρνουν τάχα σε δύσκολη θέση τους συριζαίους συνομιλητές τους: παραδείγματα τρανταχτά το «μέγα στέλεχος του πασόκ» Χρυσοχοϊδης, ο βιβλιοπώλης Άδωνις(!), ο ταγματασφαλίτης Αβραμόπουλος και η μιαρή Φωφάρα) πολεμούν τον ΣΥΡΙΖΑ. Πεθαίνοντας ακόμα, προσπαθούν να σκοτώσουν κάθε τι προοδευτικό…
ΤΟ ΆΝΑΜΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΆΔΑ
ΤΗΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΉΣ ΦΛΌΓΑΣ
ΚΑΙ Η ΝΊΚΗ ΜΑΣ ΣΤΟ ΜΠΆΣΚΕΤ
( Ή: ΑΥΤΆ ΜΑΣ ΜΆΡΑΝΑΝ...)
α.
Τόσο η Μέρκελ θάμασε
που ανάψαμε τη φλόγα
που ρίγησε του στήθους της
η μαραμένη ρόγα.
Κι απ’ το πολύ που ένιωσε
για την Ελλάδα δέος
ολόκληρο μας χάρισε
το επαχθές το χρέος.
β.
Κι όταν στο μπάσκετ νίκησε
η εθνική ομάς μας
κι ενώ η γη απ' το προϊόν
βρώμιζε της χαράς μας,
ο Ολάντ μας ανεκήρυσσε
πολίτες της Γαλλίας
και η Αγγλία μας έχριζε
Δούκες της Ουαλίας.
-----
(προεκλογικό)
ΤΣΟΧΑΤΖΌΠΟΥΛΟΣ-ΓΙΩΡΓΆΚΗΣ
ΒΊΟΙ ΑΚΑΤΆΛΛΗΛΟΙ
Τι τραβάει ο δόλιος Άκης
για τα όσα έχει κλέψει
(στο φαϊ καλά τα πήγε
μα τα χάλασε στην πέψη)…
Και ο Γιώργος που τον σώζει
μοναχά η ασυλία
βουλευτής πάει να γίνει
στη γενέτειρα Αχαϊα…
-----
Η ΚΑΤΑΡΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ
«Γιώργο, γιατί έρεψες τη χώρα;
Γιατί; Γιατί;»
- ΣΎΡΙΖΑ θάναι, λέει ο Γιώργος
και περπατεί.
Ανάβει η φτώχια, η ανέχεια
βγάνει φωτιά .
Να’ βρισκε ο Γιάννης μια κρυψώνα
μία σπηλιά!…
Μα να ο Λοβέρδος μακελάρης.
έλα, του λέει.
Ο δόλιος Γιώργος πάει κοντά του
και όλο κλαίει.
Μα ο μακελλάρης πάει για ψήφους.
Τον παραιτεί.
«Δε θ΄ ανασάνω», λέει ο Γιώργος.
«Γιατί, γιατί;»
«Γιώργο, που κίνησες να φτάσεις;»
- «Να δοξαστώ»
-«Κι ακόμα βρίσκεσαι δω κάτου;
Πάει πια αυτό!»
-«Εγώ είμαι βλάκας. Είμαι βλάκας.
Τι έφταιξα εγώ;
Μα ο ουρανός μακριά μου μένει.
Γι’ αυτό είμαι δω.
Πότε ξεκίνησα; είναι χρόνοι…
για δυο, για τρεις…
Πρώτη φορά μου νιώθω έτσι-
τόσο βαρύς»
-«Να η Διεθνής σου. Μίλησέ της
να δροσιστής».
Αρχίζει ο Γιώργος αλλά εκείνη…
φεύγει ευθύς.
Οι μήνες πέρασαν, τα χρόνια,
φεύγει ο καιρός
στον ίδιο τόπο μένει ο Γιώργος
κι ας τρέχει εμπρός.
Να τα Μνημόνια! να τα μέτρα!
μά πού ευρώ;
Χτυπιέται ορθός κι από τη δίψα,
κι απ’ το Χαμό...
-«Γιάννη, γιατί έρεψες τη χώρα
τη σπλαχνικιά;
γιατί ως τρίτη έχεις χρεώσει
το Λαό γενιά;»
Η χώρα μίλαε στον αέρα
– τ’ ακούς, τ’ ακούς;-
και τραγουδούσε νύχτα μέρα
στους ταπεινούς:
«Τους πήρες σπίτι και χωράφι
και τις γιορτές
και τρέχει ο ίδρως τους ποτάμι
απ΄ τις πληγές.
Σακάτες ήτανε μα ολόρθοι
ως τη χρονιά,
το Δου Νου Του που έχεις φέρει
Γιώργο φονιά!».
-«Τη χάρη σου γλυκειά Αχαϊα
την προσκυνώ.
Άσε να γίνω σου υποψήφιος
και να σωθώ…
Με περιμένει η μαμά μου
που μ’ αγαπά.
κι αλί μου-είμαι ορφανούλι
από μπαμπά.
Ξεκίνησα ένα καλοκαίρι
σαν αρχηγός
κι ήρθε και μ’ ηύρεν ο χειμώνας.
Κι ούτε ουραγός…
Και τώρα πάλι Αλωνάρης
Πότε ήρθε; πώς;
Τρισέ, σταμάτησε το λόγγο
που τρέχει εμπρός.
Το δρόμο δε θα βγάλω ο δόλιος
κι ας προσπαθώ.
Πιστός κανένας δε μου μένει
και θα χαθώ.»
Και πέφτει ο Γιώργος απ’ του Δίκιου
τ’ άγριο σπαθί.
Μακριά του στέκουν οι φίλοι όλοι
κι ολ’ οι γνωστοί.
Εκεί τριγύρω ούτε Μέρκελ,
Ή Σαρκοζί.
Και με το Γιώργο και η βλακεία
του πάει μαζί.
ΝΑ ’ΧΑΜΕ ΈΝΑΝ ΑΡΧΗΓΌ…
Να ’ταν πολύς ο Σαμαράς κι όχι όπως είναι λίγος-
κάθε του να μην τελείωνε κουβέντα με γελάκι,
να μη τόσο ήταν ελαφρός και χαζογκομενάκιας,
να μη σκεφτότανε πολύ τη φράση πριν τελειώσει,
να δείχνει πως αληθινά θυμώνει όταν θυμώνει,
να μην τόσο ηθοποίηζε στα «σοβαρά» μιλώντας,
μούτρο να είχε όχι παιδιού αλλά μεσόκοπου άντρα,
εύκολος να μην ήτανε σε πόζες αρχηγίας,
να ’χε μυαλό περσότερο και άχερα πιο λίγα,
να υποσχόταν μοναχά ό,τι μπορεί να κάνει,
να μη το «έπαιζε»-ο χαζός!-σωτήρας της Ελλάδας,
να μην εφασιστόφερνε και πατριδολατρούσε,
να μην κρεμόταν απ’ του νέου Καραμανλή τα φρύδια,
τότε μπορεί να λέγαμε ότι με λίγη τύχη
ίσως να μην κατάστρεφε ό,τι έχει απομείνει.
Έναν ηγέτη να ’χαμε του Ερντογκάν να μοιάζει
να χτίζει κάθε πράξη του και όχι να ρημάζει…
Κι ο Βενιζέλος να ’χε εκτός του λίπους και μυαλό-
να μην τόσο κοφτότανε να γίνει αρχηγός,
να μη σκεπάζει με ωραίο κάθε ψευτιά του λόγο,
να μην αντιμνημονιακός-ο βλαξ!- το «παίζει» τώρα,
να μη ενώ λιβάνιζε τον ΓΑΠ τώρα τον «ρίχνει»,
ανέμους ενώ έσπειρε να μην προσμένει αιθρίες,
συγνώμη να μη ζήταγε μόνο για να…ζητήσει,
να μη επειδή είναι παχύς θαρρεί ότ’ είν’ και μέγας,
να μην τα έκανε μπροστά σε Μέρκελ και Λαγκάρντ
να μίλαγε στους έλληνες με λόγια αληθινά,
να ένοιωθε πως το ΠΑΣΟΚ τα λοίσθια πνέει τώρα
και να μην ήθελε φιλί ζωής σ’ αυτό να δώσει,
τότε μπορεί να λέγαμε ότι με λίγη τύχη
ίσως να μην κατάστρεφε ό,τι έχει απομείνει.
Έναν ηγέτη να ’χαμε του Ερντογκάν να μοιάζει
να χτίζει κάθε πράξη του και όχι να ρημάζει…
Ο ΓΙΩΡΓΑΚΗΣ ΜΟΝΟΛΟΓΕΙ
Ψήφο, ψήφο μια ζητάω
πίσω της για να κρυφτώ
Τι να κάνω-πού να πάω
να γλιτώσω το χαμό;
Στην Ελλάδα δε φελάω
………………………..
………………………..
ΠΏΣ ΘΑ ΣΩΘΕΊ Η ΧΏΡΑ
Ποιος άραγε αρχηγός θα κυβερνήσει
τη χώρα, πριν προλάβει αυτή να σβήσει;
Ο πεταχτούλης μας ο γκομενάκιας
ή ο χοντρούλης μας ο εξυπνάκιας;
Ο ένας ορκίζεται στο φασισμό
ο άλλος σε κλεψιών καταιγισμό.
Τι την Ελλάδα μας τάχα θα σώσει
προτού αυτή αισίως τα κακαρώσει;
Νομίζω η Ελλάδα θα σωθεί
αν ο φασίστας φιλοτιμηθεί
και κάνει ό,τι έκανε η γιαγιά του-
που όταν μπήκανε οι γερμανοί
μ’ ένα πιστόλι πάει κι αυτοκτονεί
και τράβηξε γραμμή στον Άδη κάτου.
Και αν ο εξυπνάκιας προσφερθεί
απ’ τον πεινώντα λαό να φαγωθεί.
Έτσι μονάχα η χώρα θα σωθεί-
κι ο ένας και ο άλλος αν χαθεί
και η Ελλάδα μας αν γίνει ένας ναός
όπου παπάδες και πιστοί θα ’ν’ ο Λαός.
--------------
ΑΠΕΡΓΊΑ ΠΙΝΙΌ ΠΟΥ ΛΈΝΕ ΠΩΣ
ΧΤΥΠΆΕΙ ΤΟΥΣ ΞΕΝΟΔΌΧΟΥΣ
Σαν τα σκυλιά γαυγίζουνε τ’ αδέσποτα οι αλήτες
οι διευθυντές των καναλιών κι οι δημοσιογράφοι
για την που αποφασίσανε οι ναυτικοί απεργία
Και οργισμένοι στρέφονται κατά πασών και πάντων
πλην κατά της κυβέρνησης. Και η Διαμαντοπούλου
λυσσάει κι αυτή τα λόγια της χάνοντας τα βλακώδη.
Και λέει η απεργία αυτή πως θα ισοπεδώσει
τελείως το εμπόριο. Ώστε έχει μείνει κάτι
που δεν ισοπεδώθηκε απ’ της μαντάμ το κόμμα;
Ώστε και κάτι έχει γερό η τάλαινα Ελλάδα;
Ας πάει κι αυτό τότε λοιπόν μαζί με όλα τ’ άλλα-
ας καταστρέψει κι ο λαός κάτι στα τόσα μέσα
που εκατάστρεψε η Βουλή-των τρακοσίων η κλίκα-.
Και ο Λοβέρδος ο απειλών με μακελειό τη χώρα
πάει κι αυτός, αν κι ιταλός, τη χώρα μας να σώσει
με άλλους συσκεπτόμενους σωτήρες στο Μαξίμου.
Ένας μαφιόζος, μια σουσού, συν ένας τραπεζίτης
θα λύσουνε το πρόβλημα και θα σωθεί η Ελλάδα.
Δυο ημερών έτσι έσοδα δε χάνουν τα χοτέλια,
και δε θα κινδυνέψουνε με κραχ οι ξενοδόχοι.
Απ’ το λαό όσα κλέβουνε θα ξανακλέβουν πάλι,
πάλι το πορτοφόλι τους το μαύρο θα χοντραίνει,
πάλι θα φοροκλέβουνε και θα φοροδιαφεύγουν,
πάλι σαν κροίσοι σύγχρονοι θα ζουν ή βασιλιάδες,
πάλι χρυσάφι θα μετρούν σε κάθε μέρας τζίρο,
πάλι θα υψώνουνε τιμές στα κολοδωμάτιά τους
ώστε αυτά απλησίαστα να είναι από τη φτώχεια,
πάλι θ’ ακούν απ’ το λαό βρισίδια και κατάρες,
και σα γουρούνια θα βουτούν στου χρήματος τη λάσπη.
Μα όμως κι οι παραγωγοί –γεωργοί και κτηνοτρόφοι-
λεν πως πολλά θα χάσουνε από την απεργία.
Μα δεν πειράζει, παίρνανε για χρόνια επιδοτήσεις
για στρέμματα εκατόν οχτώ ενώ είχαν δέκα μόνο,
για ζώα εκατοσταριές ενώ πενήντα είχαν,
και για να παίρνουν τα λεφτά οι δυο μόνον εκείνοι
οι άλλοι ψευτοζούσανε κι έργα δεν εγινόνταν.
Τώρα ας χαρούν λίγο κι αυτοί στη φτώχεια που ήσαν πάντα
που ούτε καν δρόμους είχανε σωστά να περπατήσουν
και που ένα «όχι» παίρνανε από τους ξενοδόχους
σαν το δωμάτιο γύρευαν να μη χρυσοπληρώσουν
κι έτσι να κάναν διακοπές έστω άπαξ στη ζωή τους.
Και που με κα ’να παλαιό, χάλια λεωφορείο
φεύγαν με βιάση το πρωί, πηγαίναν παραπέρα,
και πίσω ξαναγύριζαν προτού να πέσει η νύχτα
για να ειπούν κι οι δόλιοι αυτοί πως πήραν λίγο αέρα.
Λίγο απ’ το αίμα μας λοιπόν κι εμείς παίρνουμε πίσω
ακούγοντας πως βλάφτονται για λίγο οι ξενοδόχοι
ή πως λιγότερα λεφτά οι παραγωγοί θα βγάλουν.
Αν και ανάγκη ούτε οι μεν ούτε οι δε δεν έχουν,
γιατί κι οι δυο και με ΠΑΣΟΚ και χούντα τα βολέψαν
και με Νου Δου πάλι αν πεις, είχανε πανηγύρι…
Κι ας κλείσω εδώ με την ευχή ν’ αράξει η απεργία
και η σουσού κι ο ιταλός και ο πρωθυπουργός τους
τίποτα να μην κάνουνε για να τη σταματήσουν.
Κι αν πάλι καταφέρουνε-πού ξέρεις-να τη σπάσουν,
οι έρμοι φτωχοί όπως εγώ τι είχανε-τι θα χάσουν…
---------
ΑΥΤΟΚΤΟΝΊΑ
ΣΤΟ ΣΎΝΤΑΓΜΑ
Θα Τον ήθελα Πατέρα.
Θα Τον ήθελα Υγιό.
Αλλ’ Αυτός είν’ ο Αφέτης
στο Μεγάλο Στάδιο
που το Σήμα η Πιστολιά του
του Μεγάλου Αγώνα δίνει
που χιμάει σαν Τυφώνας
κι αφανίζει ως και Κείνη.
-----
ΜΠΕΓΛΊΤΗΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟΚΤΟΝΊΑ
ΣΤΟ ΣΎΝΤΑΓΜΑ
Αν ο Μπεγλίτης ήξερε
το αίμα να διαβάζει
δε θα 'κανε Εκπρόσωπος
βλακείες ν' αραδιάζει..
-----
ΕΚΛΟΓΈΣ…
Οι εκλογές μας έφτασαν και το καθένα κόμμα
γυρεύει ψήφους πιο πολλούς να πάρει όσους μπορεί,
φωτιά του κάθε αρχηγού έχει αρπάξει στόμα,
κάθε οπαδός του κόμματος τα χρώματα φορεί.
Τέλος λοιπόν τα ψέματα. Πάμε για εκλογές!
Πάλι θ’ αρχίσουνε τα «θα» να γδέρνουνε τ’ αυτιά μας,
θ’ ακούσουμε όσα ακούσαμε κι άλλες πολλές φορές,
ιάγοι πάλι θα ’ρθουνε και θα τριφτούν κοντά μας.
Πάλι στην πλάτη φιλικό θα νοιώσουμε ένα χτύπημα
πάλι το κάθε μας μικρό μέγα θα γίνει ζήτημα.
Πάλι με λόγια θα λυθούν όλα μας τα προβλήματα
χωρίς να τα περάσουμε από σαράντα κύματα,
πάλι θ’ αρχίσουν οι βρισιές του ενός τους για τον άλλονε.
Πάλι οι ταγοί μας τα καλά τα ρούχα τους θα βάλουνε
και θα ψευτοϋπόσχονται πως αν ψευτοεκλεγούνε
ευθύς θα ψευτοκάνουνε όσα ψευτοζητούμε.
Πάλι σε δίμηνη αργία η χώρα θα βυθίσει
(μα αυτό καλλίτερο παρά να βιάζεται να δύσει).
Α! Δίχως Μητσοτάκηδες και Παπαντρέου δίχως
και δίχως του Καραμανλή το περισσεύον λίπος
ωραία που θα ζούσαμε ετούτο τον αιώνα…
Μα και των άλλων η κλεψιά βλέπεις πηγαίνει γόνα…
κι έτσι θεού εμείς πρόσωπο δεν πρόκειται να δούμε
όσο και αν φωνάζουμε κι όσο κι αν προσπαθούμε.
Και να ’χεις βλάκες μερικούς απ’ της Βουλής την κλίκα
(που μόνο μέσα της να μπουν χρυσάφι πήραν προίκα),
να λένε πως κακώς τινές λεν ίδιοι πως ειν’ όλοι!
Θεέ μου τόσο είναι κουτοί και πόσο χαζοβιόλοι
που λένε πως ειν’ έντιμοι μόνο γιατί δεν κλέβουν,
ενώ τους άλλους δίπλα τους να μας ληστεύουν βλέπουν
και ούτε βγάζουνε μιλιά κι ούτε τους μαρτυράνε…
Αλλά δεν είναι συνεργοί αυτοί που δε μιλάνε;
Και να ’χεις κι άλλους που. όπως λεν, δεν κλέβουνε. Μα όμως
δεν κλέβουν γιατί χρήματα σοδιάσαν παρανόμως
ληστεύοντας προτού να μπουν μσς στη Βουλή ακόμα
και στων κλεφτών ανήκανε το εκτός Βουλής μας Κόμμα.
Και πια γιατί να κλέψουνε όσοι έχουνε κλεμμένα
που φτάνουν για να ζήσουν ως τρεις χιλιάδες ένα;
Χόμπι άλλο τώρα έχουνε: τις ώρες να περνάνε
τους έλληνες χαζεύοντας που, οι χαζοί, πεινάνε,
και λόγους για να βγάζουνε με πείνα σχετικούς
που σε γεμίζουνε σπυριά μόνο που τους ακούς.
Με άλλα λόγια σαν παιδιά έχουνε τις κουμπάρες
ή όπως οι ανόητοι έχουν τις κουταμάρες.
Αυτοί την ψήφο μας θα ’ρθουν και πάλι να ζητήσουν
ώστε όλα τα προβλήματα της χώρας μας να λύσουν.
Αλλά καθώς αγιάτρευτη του τύφου ειν’ η ευκοίλια
γι αυτούς και τα προβλήματα της χώρας είναι Δήλια.
Κι αντί να λύνουν, έλληνες θα δένουνε στο κάρο
όπου τραβάει ολόισια προς των Κρατών το Χάρο.
Πάλι λοιπόν εκλέγουμε! Πάλι θα ξαναδούμε
πρόσωπα που…ας πεθαίναμε παρά να τα θωρούμε.
Στον ΛΆΟΣ βλέπεις πρόσωπα δεινών βασανιστών
που ευκαιρία ψάχνουνε να δράσουν ομαδόν.
Στα πρόσωπα των ΝουΔητών είναι ζωγραφισμένη
(κάτω από χαμόγελα σαρδόνια κρυμμένη)
η απληστία, η ροπή για κέρδος κι αρπαγή-
τέτοια που έχει φοβηθεί ακόμα και η γη.
Οι ήσυχες και σοβαρές των πασοκτζήδων φάτσες
το κάθε πρόσωπο μισούν που άλλες σμιλέψαν ράτσες
γιατί ποθούνε το πασόκ να είναι το μόνο κόμμα
να κάνει ό,τι, αδύναμο, δεν έκανε ακόμα:
την που δεν πρόλαβε βολή χαριστική να δώσει
στη χώρα, ώστε ανάρχιστα πλέον να την τελειώσει.
Οι εκλογές μας ήρθανε! Εμπρός παιδιά λοιπόν
να πάμε να ψηφίσουμε! Κανείς μην είναι απών!
Ο Γιώργος λίγον έκανε καιρό πρωθυπουργός,
ησύχασε η Μάργκαρετ, ησύχασε κι αυτός.
Τώρα γι αυτό το αξίωμα σειρά έχει ο Αντώνης
για να χαρεί και ο νεκρός παππούς του ο Τρελαντώνης.
Κι άλλος δε μένει. Άντε πια να έρθει και κανένας
που δε θα είναι σκύλας γιος ή κάποιας πλούσιας γέννας.
Ίσως η Ελλάδα να σωθεί από φτωχόνε κάποιον-
ίσως οπίσω την ουρά, ως λενε να ’χει το άπιον.
Ή ίσως όταν ψάχνουμε
καλό υποψήφιο να ’χουμε,
για έναν κουλό να ψάχνουμε πρέπει και δόντια δίχως
να μην αρπάζει, να μην τρώει, κι υπεύθυνο ενδομύχως
που γι άλλο να μη γνοιάζεται παρά για το λαό
και την πατρίδα ν’ αγαπά σαν ιερό ναό.
Πάμε λοιπόν για εκλογές; Μάλλον. Αλλά θα δούμε
γιατί όσο κι αν για εκλογές τριγύρω μας ακούμε
αν απ’ τη Μέρκελ δε δοθεί το «ναι» στην αποικία
η κάλπη θα ’ναι αγαθό εν πλήρει ανεπαρκεία.
----------------
ΠΑΡΈΛΑΣΗ ΜΕ ΚΆΓΚΕΛΑ
ΚΑΙ ΔΊΧΩΣ ΤΟ ΛΑΌ
Πήγα στην παρέλαση και είδα
μια γελοία κι άχρηστη πατρίδα.
Παιδιά χαζά που δε γνωρίζουν
γιατί μαζί όλα βαδίζουν.
Πολιτικούς κλέφτες μεγάλους
που γλουγλουκίζουν σαν τους γάλους,
με οφ-σορ, με βίλλες, καταθέσεις,
μόνιμο λύγισμα της μέσης-
που τα σχοινιά για να κινούνται
από τις τράπεζες κρεμιούνται.
Κι είδα λαό δυστυχισμένο:
Παιδεία γι αυτόνε κάτι ξένο
Λαό με διόλου ευφυία-
λαό χωμένον στη βλακεία.
Κι είδα λαό που λιβανίζει
αυτόνε που τον βασανίζει
κι είδα λαό βουρκοθρεμμένον
και με τα ωραία όλα ξένον.
Λαό που οι δημοσιογράφοι
καθείς το δόλιο τονε γράφει
λαό που είναι οι τράπεζές του
των υπουργών κι όχι δικές του.
Είδα λαό που να νομίζει
πως από δόξα πλημμυρίζει.
Πως κάποιο τάχα εικοσιένα
ήταν η μάνα που τον ’γέννα
και όχι οι ρωσοαγγλογάλοι
που ’χαν τον Τούρκο άχτι βάλει.
Λαός που κλέβει ένας τον άλλο
κι αυτό εξυπνάδα το βαφτίζει,
λαός που χαίρεται να βρίζει
και η ευγένεια τον βουρλίζει.
Λαός που ό,τι δει στις ΗΠΑ
το αντιγράφει δίχως τσίπα
και το «εκτελεί» στα πέντε μέτρα
πετώντας του ό,τι ξέρει: πέτρα.
Λαός στα κλέη βυθισμένος
προγόνων -δήθεν- ο καημένος…
ενώ μια είναι πανσπερμία
από Τουρκιά κι από Σλαβία.
Λαός που για το που όλο κλέβει
όλων των γύρω έχει τη χλεύη
μ’ αν κλέφτη τον ειπεί κανείς
γενιές περνιέται δεκατρείς.
Λαός που κάθε τι χυδαίο
το δείχνει στην τιβί για ωραίο
και που μ’ αισχρά μόνο γελάει
και μόνο αρλούμπες τραγουδάει.
Κι είδα λαό έναν σε κρίση
που ενώ ούτε σάλιο έχει να φτύσει,
σ’ όσους εδώ τον έχουν φέρει
μύρα και δώρα τους προσφέρει.
Αυτά τα μάτια μου εκοιτούσαν
καθώς τα νιάτα επερνούσαν
και παρελεύναν ένα-δύο
σαν τα μοσχάρια σε σφαγείο.
Πήγα στην παρέλαση και είδα
ένα βλακοχώρι-όχι πατρίδα.
-----
(όταν η παρέλαση έγινε με δρακόντεια μέτρα
ασφάλειας των επισήμων και χωρίς λαό)
ΕΘΝΙΚΌΣ ΑΥΝΑΝΙΣΜΌΣ ΠΟΛΙΤΙΚΏΝ
ΚΑΤΆ ΤΗΝ ΠΑΡΈΛΑΣΙΝ
ΤΗΣ 25 ΜΆΡΤΗ 2012
ΕΝ ΑΘΉΝΑΙΣ (!)
Μόνοι τους παν στην εκκλησά
μόνοι τους προσκυνάνε
μόνοι τους στην παρέλαση
τα τμήματα κοιτάνε.
Αποκλεισμένοι από παντού
με σύρματα κι αμπάρες
παρέα με χωροφύλακες
με πίλους όλο κλάρες,
ο ένας τ’ άλλου τα «πολλά»
τα «χρόνια» ψευτολένε
για τη μονάξα τους αυτή
σίγουροι πως δε φταίνε…
…Μα ο λαός είναι αλλού
και η θερμή καρδιά του
χτυπάει δίπλα στ’ αγκαλιά
όπου κρατεί παιδιά του.
…Μα η πατρίδα είναι αλλού-
και τα καλά φορώντας
παρέα κάνει στο λαό
αντάμα του γλεντώντας.
…Και το κρεβάτι της χαράς
στρωμένο είναι για κείνους
όχι που τσέπη έχουν χοντρή
και που ψυχή έχουν κτήνους,
αλλά για της πατρίδας μας
τους άξιους ερωμένους
όπου μαζί της χαίρονται
γάμους ευτυχισμένους.
Ως για τα κτήνη, ξύλινη
δούλη πατρίδα φκιάνουν
και τις ορμές τους πάνω της
τις βδελυρές ξεσπάνουν.
-----
ΜΉΤΡΟΣ ΚΑΙ ΓΙΆΝΝΟΣ
(Μήτρος και Γιάννος συζητούν και τα δικά τους λένε
και οι ξυπνοί γελούν μ’ αυτούς και οι ανόητοι κλαίνε)
-Γιάννο μου ποιος μας έφερε στο χάλι μας αυτό;
-Φίλε μου Μήτρο μη μου πεις-δε σου ειν’ αυτό γνωστό;
-Μου είναι Γιάννο μου αλλά σίγουρος θέλω να ’μαι
πως είμαι όσο έξυπνος και συ-πως δεν κοιμάμαι.
-Πολλά γυρεύεις Μήτρο μου, αλλά θα σου ειπώ.
οι βουλευτές κι οι υπουργοί μας έφεραν εδώ.
-Αυτό κι εγώ Γιαννάκο μου πάντα είχα κατά νουν
μιας και αυτοί τα νήματα της χώρας μας κινούν.
Και δε μου λες Γιαννάκο μου, αυτοί που μας χαντάκωσαν
και χέρι μέτρα τρία μακρύ στις τσέπες μας που άπλωσαν
μπορούν αυτοί Γιαννάκο μου, οι ίδιοι, να μας σώσουν;
Απ’ τη φωτιά που άναψανε
και μέσα μας πετάξανε
είναι ποτέ τους μπορετό αυτοί να μας γλιτώσουν;
- Όχι βρε Μήτρο κουτεντέ, πώς τέτοιο κάτι εσκέφτηκες;
Εσύ ο τόσο έξυπνος πώς τόσο εμπαρδεύτηκες;
-Γιαννάκο μου δεν ξέρω αλλά, νομίζω με δουλεύεις.
Γιατί ενώ σα θα με δεις όλο με κοροϊδεύεις
και βλάκας και ηλίθιος πως είμαι μου φωνάζεις,
τώρα σκαλιά τουλάχιστον τέσσερα μ’ ανεβάζεις
έξυπνον με βαφτίζεις.
κι ελπίδες με γεμίζεις
πως απ’ το πλήθος των χαζών μπορεί να ξεστρατίσω
και εξυπνάδας κότινον κάποτε να κερδίσω.
-Μήτρο μου που έχεις μια καρδιά μεγάλη και χρυσή,
Κι αν είσαι βλαξ κι ηλίθιος διόλου δε φταις εσύ.
Η Φύση έτσι σ’ έφτιαξε γιατί έτσι έχει θελήσει-
και λόγο ποιος θα ζήταγε ποτέ από τη Φύση;-
Αλλά κι αν βλήτο έλαχα να είσαι μωρέ Μήτρο ,
το βλήτο αυτό είναι το πιο αγαπητό μου φύτρο.
Γιατί στον κόσμο μέσα αυτό γνωστόν είναι προδήλως
πως είσαι ο καλλίτερος ποτέ που είχα φίλος.
-Γιαννάκο μου απ’ της ψυχής σ’ ευχαριστώ τα βάθη
πόσο πολύ με αγαπάς που σήμερα έχω μάθει.
Αλλά και πάλι σε ρωτώ Γιαννάκο να μου πεις
καλό αν πρέπει απ’ αυτούς να καρτερεί κανείς.
-Και πάλι εγώ σου απαντώ αγαπητέ Μητρούση
-κι αυτό το ξέρουν κι οι φτωχοί, το ξέρουν και οι πλούσιοι-
πως δεν μπορούνε τίποτε καλό αυτοί να κάνουν
εκτός από ένα μοναχά: όλοι τους να πεθάνουν.
-Γιαννάκο μου εξάπτεσαι κι άπρεπα λόγια λες.
Ακόμα κι αν μας έριξαν σε δυστυχίες πολλές
όχι και να πεθάνουνε. Μονάχα ο Θεός
τη ζήση και το θάνατο ορίζει καθενός.
-Καλά ρε Μήτρο, ας ζήσουνε. Μα λέγε παραπέρα
τι άλλο θα ’θελες, γιατί φεύγει σε λίγο η μέρα.
-Να Γιάννο μου, αφού αυτοί κακό μπορούνε μόνο
υποψηφιότητα γιατί βάζουν κι αυτό το χρόνο;
-Για να μας κάνουνε κακό και να μας ξεψιλίσουν
με τα λεφτά μας τις μιαρές στέρνες τους να γεμίσουν.
-Μπράβο! Κι εμείς Γιαννάκο μου γιατί να τους ψηφίσουμε;
-Γιατί ζητάμε πιο φτωχοί και δυστυχείς να ζήσουμε.
-Μαζοχιστές Γιαννάκο μου πως είμαστε θαρρείς;
-Όχι νομίζω: είμαστε! Μη Μήτρο μου απορείς.
Αλλιώς θα τους ψηφίζαμε
ή θα τους εξεσχίζαμε;
-Γιάννο μου παραφέρεσαι με δίκιο ή χωρίς.
Δεν είμαστε και άγριοι. Καλλίτερα ας πούμε
ευχής πως έργο θα ‘τανε να μη πάλι εκλεγούνε.
-Και ποιοι θα βγαίναν Μήτρακα πάλι αφού αυτοί
οι ίδιοι ειν’ υποψήφιοι και τη φορά αυτή;
-Κανείς αν δεν τους ψήφιζε πάλι θα βγαίναν Γιάννο;
-Πατώντας θα εβγαίνανε σε μας νεκρούς επάνω.
-Τι θα ’πρεπε Γιαννάκο μου να είχε γίνει λες;
-Να τους σκοτώναμε…μα συ ακούοντας τέτοια κλαις.
-Πάλι λοιπόν θα έχουμε τους ίδιους υπουργούς,
τους ίδιους διαπραγματευτές με τους τροϊκανούς;
-Πάλι και πάλι ώσπου εσύ να τους λυπάσαι πάψεις
και πριν σε θάψουνε αυτοί προλάβεις να τους θάψεις.
-----------
Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΊΑ ΦΩΝΆΖΕΙ: «ΒΟΗΘΕΙΑΑΑΑ!!»
ΣΤΙΣ 25 ΜΆΡΤΗ 2012
Πού να πάω; Πού να γείρω;
Πώς να παρελάσω εγώ
που κοιτώντας ένα γύρω
όλο εμπόδια θα βρω;
Όπου πάω τα βήματά μου
κάγκελα στ’ αριστερά,
χωροφύλακες μπροστά μου
και σκοινιά στα δεξιά.
Έτσι πώς να περπατάω-
σταθερά πώς να πατώ
που όλο «μη» κι «όχι» μετράω
όπου η δόλια κι αν βρεθώ;
Πώς παράστημα να δείξω
και λεβέντικο κορμί;
πώς το μέλλον ν’ ατενίσω;
πώς να πάω σ’ αυτό μ’ ορμή;
Και κοντά μου οι κυβερνήτες
που σ’ αυτό με φέραν χάλι
να κορδώνονται –οι αλήτες-
λες γι αυτό πως φταίνε άλλοι…
Αχ! Στρατιώτες! Νέοι! Παιδιά μου!
Τους επίσημους σκορπίστε
μακριά σας! Μακριά μου!
Για να ζήσω! Για να ζήστε!
-----
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου