ΕΛΛΗΝΕΣ


Από φωνή άλλο τίποτα: Φωνακλάδες.
Και λεν και λεν και λεν. Ώσπου νυστάζουν.
Και πάνε και κοιμούνται. Άπρακτοι.
Γιατί δεν ξέρουν άλλο από λόγια.

Όταν ξυπνήσουν, βλέπουνε τριγύρω
υπουργούς που τους εξοντώνουνε,
κλέφτες κυβερνήτες που ό,τι έχουνε τους παίρνουν
και υπαλλήλους που τους λοιδωρούν.

Και πάλι λένε…λένε... και ξανακοιμούνται.
Ξυπνάν, τα χέρια τους δεμένα βλέπουν,
στη φυλακή βαλμένοι μέσα να 'ναι,

και να τους τρων ποντίκια το κορμί.
Το λαιμό τους καθαρίζουν μ' εν’ αυγό
και πάλι λεν …και λεν… και μόνο λεν.

Η ΚΟΛΥΜΠΉΘΡΑ

Μια Κολυμπήθρα έχουν ελληνικέ Λαέ,
και όπως τους βολεύει κάθε τι βαφτίζουν, όπως
εσένα «κοσμάκη» εβάφτισαν. Τη Σκλαβιά Λεφτεριά
την είπαν, τη Δουλεία Δουλειά, το Άδικο Δικαιοσύνη,

τα Θύματά τους Δολοφόνους, την Καταπίεση Κράτος,
και κείνους που οι ίδιοι εκμεταλλεύονται, Εργαζόμενους.
Α! Πώς Άχρωμα τα ελληνικά όλα είναι βαφτισμένα
και στο πρώτο Τίναγμα πώς τ' Όνομα το Ψεύτικο πέφτει!

Και Γυμνά και Παραπονεμένα, όλα, από το Χέρι σου
να ξαναβαφτιστούν, ελληνικέ Λαέ, περιμένουν!..
Πες, Καλέ, τα Πράγματα με τα Ονόματά τους. Ξανά,

σε Αληθινά Βαφτίσια τις Έννοιες της Ζωής μας οδήγα.
Και Νέα Κολυμπήθρα-το ξέρεις-δε χρειάζεσαι-μόνο την Παλιά,
με το Αίμα των πρώτων, των Άνομων Νουνών, γεμισμένη.