ΑΞΊΕΣ ΚΑΙ ΨΉΦΟΙ

Θεέ μου! Παναγίτσα μου! Τόσο πολύ αξίζω

που όλοι οι πολιτικοί βαλθήκαν να με σώσουν

κι απ’ το αισχρό Μνημόνιο ζητούν να με γλιτώσουν;

Κι αν ναι, γιατί εγώ θλίβομαι και δεν πανηγυρίζω;

Αυτά λέω και χαίρομαι,

ότι αξίζω επαίρομαι

και ευτυχής πετώ

στον  έβδομο ουρανό.

…Μα πάλι, λέω, δεν ειν’ αυτοί που έτσι με καταντήσανε:

μ’ ενός Μνημόνιου να γυρνώ στην πλάτη μου το βάρος

και να μην έχω ούτε καν διαμαρτυρίας το θάρρος;

Τι; Τώρα αυτοί ανάνηψαν και ήθος αποκτήσανε;

Και με αυτό ζαλίζομαι

και πιο βαθιά βυθίζομαι

στο τέλμα που με άδειασαν

αφού με ξεπαράδιασαν.